Doei!
Blijf op de hoogte en volg Hennica
03 September 2015 | Nederland, Amsterdam
Waar ben ik toch eigenlijk mee bezig? Wat moet ik verwachten? 'Op zoek naar jezelf' is wat de meeste vragen.
Half snikkend en eigenlijk best bang voor wat gaat komen loop ik richting de security check. Wat duurt dit lang, lange rijen van mensen en het schiet niet op. De gate sluit om 11:20 dus ik heb nog 30 minuten. Eindelijk na 20 minuten nu ook door de paspoort check heen nu snel naar de gate. Jeetje wat is het ver weg ik realiseer me dat ik bijna geen tijd meer heb en begin te rennen, mensen aan de kant waar blijft die gate nou. Hoe kan ik nu weten dat Schiphol zo groot als een uhm stad is? 11:20 nee... Vlucht gemist dat meen je niet, paniek! Ik blijf rennen en zie een boel mensen staan bij hetzelfde gatenummer. Ik vraag of eigenlijk schreeuw bijna 'is dit de vlucht naar Heathrow?! Heb ik hem gehaald?? (Tussenstop Heathrow -Bangkok) Ze kijken me verward aan en ik voel mijn hoofd gloeien. Dan zie ik in rode letters op het vluchtinformatiescherm delayed staan. En een man lacht en knikt naar me. Ze spreken natuurlijk Engels en ik roep nog steeds half hijgend 'I thought I missed it'! Gelukkig, wat een mazzel ben nog nooit zo blij met een vertraagde vlucht geweest. Het avontuur begint nu al en ik ben nog niet eens weg.
Niet geheel ongebruikelijk mensen die mij kennen weten dat ik een probleem met tijd heb. Ik hou van spontaan en ben een slechte planner, daarbij ben ik een van die mensen die onbewust denkt dat een minuut 80 seconden bevat in plaats van 60, echt waar. :)
Ik ben moe, slecht geslapen vannacht en veel te laat gemaakt. Laatste avond geeft toch behoorlijk wat spanning voordat je gaat. Ik durf niet te gaan zitten, bang dat ik in slaap val en mijn vlucht naar Bangkok mis, stel je voor. Na een paar uur rond struinen als een verloren hert op Heathrow vliegveld is het bijna zover om (weer) te vertrekken en ik ga alvast zitten bij de gate.
Terwijl ik wat weg schrijf kijk ik om me heen en zie een magere man tegenover me zitten met oversized kleding aan, een beige broek die wanneer hij zit tot de helft van zijn scheenbeen komt met witte opgetrokken sportschoenen daaronder en bruine leren schoenen. Ik schat hem midden 30 met vettig haar, in een scheiding gekamt en hij heeft een jampotglazen bril op. Een typische nerd. Ik begin te denken misschien kom ik hem nog wel tegen ergens in Thailand op straat met een 16 jarig meisje aan zijn zij, die eigenlijk 14 is, die hij net gekocht heeft voor een paar duizend baht met toestemming van haar ouders. Maargoed hij kan ook gewoon een docent zijn uit Londen, gelukkig getrouwd met 2 kinderen, een hamster en een vrouw die geen smaak heeft ach wie ben ik om te oordelen.
We stijgen op, en daar is die angst weer wat is dat toch, had ik eerder ook al last van. Misschien heeft het toch te maken met al die dreigementen tegenwoordig. Niet te vergeten de bomaanslagen in Bangkok twee weken geleden, ben blij dat het nu wat rustiger is. Happy thoughts, think happy thoughts.
Heb me nog nooit zo verloren en vrij tegelijkertijd gevoelt. Een gevoel wat ik nog niet ken en niet goed weet te plaatsen, dat ik het maar spontaan van me begin af te schrijven. Gelukkig kan ik even later meteen weer denken wordt super gaaf, mega ervaring, yolo, avontuur. Vroeger deed ik allerlei enge dingen waar ik nooit bij stil stond, dat ik meer angsten ervaar namate ik ouder wordt is helaas een feit. Ik ga nu toch echt op wereldreis, doei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley